Sözlük

Osmanlıca (Arap alfabesi) Osmanlıca (Türk alfabesi) Türkçe
برده bürde hırka
بذاته bizâtihi kendiliğinden
اغراق iğrâk boğma,abartma
نفر nefer kişi,asker
شریطه şerîta koşul
مظنون maznun zanlı,maznun olmak,zan altında kalmak
شهد şehd bal
خود hûd miğfer
جنگاور cengâver savaşçı
جفا cefâ üzme,eziyet etme cefâ çekmek cefaya katlanan,üzülen