Beni Candan Usandırdı

Fuzûlî, 16. yüzyıl Osmanlı divan edebiyatının önde gelen şairlerinden biridir. Asıl adı Mehmed bin Süleyman olan Fuzûlî, Azerbaycan Türkçesi, Farsça ve Arapça dillerinde eserler vermiştir. "Beni Candan Usandırdı" adlı gazeli, onun en bilinen ve etkileyici şiirlerinden biridir. "Beni Candan Usandırdı" gazeli, sevgilinin vefasızlığından yakınan bir âşığın duygularını dile getirir. Şair, sevgilinin aşkına karşılık vermemesi ve ona acı çektirmesinden dolayı duyduğu üzüntüyü ifade eder. Bu gazelde, aşkın verdiği acının yanı sıra, sevgiliye duyulan derin bağlılık ve ondan vazgeçememe durumu da ön plandadır. Şair, sevgilinin eziyetlerine rağmen ona olan bağlılığını sürdüren bir âşığın iç dünyasını ustalıkla betimler. Şiir Osmanlı Türkçesi ile kaleme alınmıştır ve beyitler halinde yazılmıştır. Her beyit, iki mısradan oluşur ve anlam birliğini koruyarak konunun akışını sağlar. Bu yapı, gazelin ritmini ve akıcılığını destekler. Şiirde teşbih, istiare ve mecaz gibi edebi sanatlar kullanılmıştır. Teşbih, benzetmeler yaparak ifadeyi daha canlı ve etkileyici hale getirir. İstiare, kelimelerin gerçek anlamları dışında kullanılarak derin ve soyut anlamlar oluşturur. Mecaz ise, anlamın zenginleşmesini sağlar ve okuyucunun duygusal etkilenimini artırır.